het eerste afscheid.....

Dinsdag 27 januari

Het eerste afscheid.

Vandaag is het voor Susan en mij de laatste dag dat we lesgeven op de banYangchum school. Suus is vandaag ook met ons meegegaan, zij gaat vandaag de cadeaus voor deze school uitdelen aan de leerlingen. Verder gaat zij vandaag heel veel foto’s maken.
’s Ochtends hebben de leerlingen altijd een ceremonie. Iedereen stond al op het veld, maar er stond nog een klein hummeltje midden op de weg voor school. Dit hummeltje heb ik bij de hand genomen en mee naar het veld genomen. Hier heb ik het meisje in de rij geplaatst.

In de ochtend hebben we gewoon 2 uur nog lesgegeven aan grade 5&6. Het eerste uur hebben we ze zelf een food ABC laten maken. Bij elke letter van het alfabet moesten ze minimaal 2 woorden opschrijven die met food te maken. Hier zijn ze lang mee bezig geweest. Hierna zijn we lekker naar buiten gegaan om een soort stoelendans te doen. De leerlingen organiseren dit helemaal zelf. 1 jongen maakt muziek door op trommels te trommelen en de rest zingt.

Na het lesgeven zijn we met ons 3en op de trap bij de kleuters gaan zitten. Het meisje van vanochtend ziet me, komt naar me toe en kruipt bij mij op schoot en laat me niet meer los. Ondertussen kregen we te horen dat we met ons alle lunchen. Met ons alle bedoelden ze, onze directeur, Suthipong en pam, William (Hollander) en zijn vrouw, directeur schooltje William. Deze komen allemaal kijken naar onze show.
Toen Suthipong en pam aankwamen zijn wij opgestaan van het trapje. Ik heb de leerkracht duidelijk gemaakt dat ze het meisje van me af moest halen, ze liet me niet meer los. Toen dit eindelijk gelukt was, kon ik snel gaan. Na 5 minuten stond de kleine meid in de deuropening en kwam naar binnengestormd. Mijn directeur zei dat ik haar maar moest optillen. Toen we zijn gaan eten heb ik haar weer terug gebracht naar de juf, ze liep me achterna en trok aan mijn rok (zie fotos). Uiteindelijk heb ik rustig kunnen eten.

Na het eten begon de show. Met de show lieten we zien wat we de afgelopen tijd met de leerlingen gedaan hebben, wat we ze geleerd hebben en hoe we hebben gewerkt. Ook hebben we de directeur een cadeautje aangeboden (een fotolijst met allerlei foto’s erin van het lesgeven en de kinderen). Na de show heeft Suus alle cadeaus mogen uitdelen aan de leerlingen. Hierna werden Susan en ik naar voren gehaald.

Als eerste werden we toegesproken door een leerling. Zij had een kort bedankwoordje ingestudeerd. (Susan en ik hadden het hier al moeilijk om niet te gaan huilen.) Hierna kwam de engels leerkracht, zij had ook een kort woordje ingestuurd. Zij had ook de tranen in de ogen staan. Toen stroomden ze bij ons ook..
Hierna kregen we van de directeur een cadeautje aangeboden. Een mooie lamp en een vaas (echt oerlelijk vind ik hem, hij is best eng die vaas). Hierna moesten we op een stoel gaan zitten en kwamen alle leerlingen langs ons gelopen om te bedanken. En toen stroomden de tranen rijkelijk. Niet alleen bij Susan en mij, maar ook bij heel veel leerlingen. Nadat iedereen ons bedankt heeft zijn we de kinderen maar eens goed gaan knuffelen en nog maar even samen staan huilen. De kinderen boden hun excuses aan omdat ze aan het huilen waren. (kinderen hier uiten in dat opzicht geen emoties) Sommige kinderen waren helemaal overstuur en kregen we niet meer gekalmeerd. Uiteindelijk heeft de directeur ons naar de auto gebonjourd. We moesten maar instappen, snel nog afscheid genomen van de leerkrachten. Intussen hadden we te horen gekregen dat we ’s avonds nog met ons alle (6 meiden, pam en suthipong , william en vrouw, Bonshou en directeur schooltje william) gingen eten.
Toen we in de auto zaten hadden alle kinderen zich verzameld bij de auto, heel zielig al die kinderen wat aan het huilen waren. Toen we weg reden was het voor mij ook erg moeilijk..

De directeur heeft ons niet meteen naar huis gebracht want we moesten nog de jurk gaan halen die Susan vorige week heeft besteld.
Ondertussen dat Susan de jurk aan het passen was kon ik eens goed kijken bij de trouwjurken die er allemaal in die zaak hingen. De jurk van Susan moest iets vermaakt worden dus ik had gevraagd of er de mogelijkheid was om een trouwjurk te passen. En ja hoor ik heb een jurk mogen pas (zie fotos). Ik moest vooral niet te diep ademhalen en teveel bewegen, want ze kregen de jurk niet helemaal dicht. Het bovenste haakje ging wel dicht maar niet de hele rits, maar dat mocht de pret echt niet drukken. Iedereen vond me beautiful. De directeur wilde natuurlijk met mij samen op de foto..

’s avonds hebben heel gezellig met elkaar gegeten en gekletst. Dankzij William weten we dat zijn directeur deze avond niet met zijn vrouw ons vergezelde maar gewoon met zijn vriendin. De vrouw zit thuis. Ja is hier de normaalste zaak van de wereld. Dit heeft natuurlijk wel een leuke discussie opgeleverd over culuurverschillen en eigen waarde en normen.

foto's ->http://www.mijnalbum.nl/Album=RWPZWZFM